CHOPIN'IN CENAZE MARŞI HİKAYESİ

Chopin'in ünlü cenaze marşı op.35 Sonat'ın üçüncü bölümüdür.Ünlü besteci akla gelenin aksine, bunu kendi ölümü için yazmış değildir.Aksine bu sonat onun en parlak günlerinin eserlerinden biridir.Gerçekten de 1830-35 arası Chopin'in en yüksek sanat değeri taşıyan bestelerini yazdığı dönemdir.Op.35 Sonat ilk çalındığı günden beri büyük ilgi, hatta şaşkınlık yaratmıştır.Chopin, bu eseriyle aşılamaz sayılan Beethoven'vari sonat tarzını geride bırakmış, çok daha ilerilere geçmiştir.Müzik eleştirmenleri arasında farklı tepkilere yol açan bu eser için Schumann da "Buna sonat diyebilmek için insanın hayale kapılması gerekir.Yalnız, en çılgınca dört eserini bir araya toplayabilmesi besteci için övünülecek bir şey" yorumunu yapar.Schumann bu "çılgınca" sözcüğünü özellikle eserin son iki parçası olan Marche Funebre ve Finale için kullanıyordu.Cenaze Marşı'nda gözü açık görülen bir rüya,bilinçli bir sayıklama sezilebilir;romantik bir ruhun ölüme karşı alaylı bir meydan okuyuşudur bu bölüm.Yalnız bütün bu alaya karşın, gene de bir korku vardır.Ünlü Fransız yazarlarından Ernest Legouve, "Chopin'den ne zaman istesek Marche Funebre'i bize çalardı.Ancak, parçasını bitirir bitirmez şapkasını alır giderdi" der.Bu bir korkunun dışa vurumu muydu, yoksa parçanın üzerinde konuşulmasından mı hoşlanmıyordu bilinmez.


* Kaynaklar: Morpa Kültür Yayınları Klasik Müzik Kitapları Serisi, Denizli Sanatseverler Derneği tarafından düzenlenen Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası konserleri hakkındaki kitapçıklar.