ÇEDES'in amacı çocuklarda çevre duyarlılığını geliştirmek ise, ormanlarımızın, tarım topraklarının, doğal zenginliklerimizin nasıl yok edildiğini, açgözlü vahşi talan düzeninin doğal yaşamı nasıl katlettiğini öğretin
Gaziosmanpaşa'daki Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi'ndeki etkinlikte çocukların üzerine "kefen" örtüldü
Kimlerin elindeyiz, hayatımız, kaderimiz, çocuklarımız kimlerin elinde?
Bir ülke nasıl çökertilir, sadece bugünümüz değil gelecek kuşakların yaşamı nasıl heba edilir, insanlar kötülüğün, ilkelliğin, çürümenin pençesine nasıl itilir? Soruların cevabını bulmak için 2024 Türkiye'sine gören gözlerle bakmak yeterli.
Ne açlık sınırındaki yoksulluk, ne haksızlık hukuksuzluk, ne suyun, toprağın, yeşilin, yaşamın talanı… Sorun: Bu melanetlerin tümünün anası olan ruh hastası, ilkel, cahil, kriminel bir zihniyetin pençesine düşmüş olmamız. Sorun, insanı da toplumu da çürüten bu zihniyetin iktidarın himayesinde öldürücü bir virüs gibi toplumun kılcal damarlarına nüfuz edip yaygınlaşması.
Mezar, kefen, ölüm: "Yerli ve millî" ÇEDES eğitimi
Son örneği Gaziosmanpaşa'daki Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi'nde yaşandı. Okuldaki Filistin'le dayanışma etkinliğinde öğrenciler ölü taklidi yaparak yere yatırılmışlar, üzerlerine kefen örtülmüş. Bir süre önce başka bir okulda, çocuklar mezar maketlerinin başında senaryo uyarınca ağlayıp sızlayıp ölmüş annelerinin yasını tutmaya zorlanmışlardı. Örnekler çoğaltılabilir, dışarıya yansıyanların ötesinde kimbilir daha neler yaşanıyor, çocuklarımız hangi ilkel, cahil, dinden îmandan da habersiz ruh hastalarına teslim ediliyor.
Çocukların, gençlerin ruh sağlığını olduğu kadar hayata bakışlarını, insanî-ahlâkî değerlere sahip iyi insanlar olarak gelişmelerini de olumsuz etkileyecek bu türden sözde eğitimler ÇEDES (Çevreme Duyarlıyım Değerlerime Sahip Çıkıyorum) projesinin yan ürünleri. Millî Eğitim Bakanlığı ile Diyanet İşleri Başkanlığı'nın "dindar ve kindar" nesiller yetiştirme amaçlı, aslında Anayasa'nın laiklik ilkesine olduğu kadar özgür eğitim hakkına, kişi hak ve özgürlüklerine de dolaylı saldırı olan ÇEDES, AKP iktidarının siyasî İslam tahayyülündeki toplumu yaratmak amacıyla tarikat ve cemaatleri eğitime sızdırma projesinden başka bir şey değil. ÇEDES kapsamındaki etkinlikler, dersler, vb., öğretmenler, eğitim uzmanları tarafından değil kim oldukları belirsiz, Diyanet'in gönderdiği (siz tarikatler, cemaatler olarak anlayın) kişiler tarafından veriliyor. Yapıp ettiklerine bakıldığında, bu kadroların cehaleti, ilkellikleri, hurafelerle dolu kafaları ve ruh sağlığı bozuklukları apaçık görülüyor.
Hangi çevre duyarlılığı, hangi değerler?
ÇEDES'in amacı çocuklarda çevre duyarlılığını geliştirmek ise, ormanlarımızın, tarım topraklarının, doğal zenginliklerimizin nasıl yok edildiğini, açgözlü vahşi talan düzeninin doğal yaşamı nasıl katlettiğini öğretin. Sokaktaki hayvanları "uyutma" adı altında öldürmenin cinayet olduğunu öğretin. Çiçeği böceği, hayvanı, yaşamı korumayı öğretin.
Maksat genç kuşakların değerlerine sahip çıkmalarını sağlamaksa, insan haklarını, insanî-vicdanî değerleri, insanlar arasında ayrım yapmamayı, barışı, kardeşliği, ötekileştirmemeyi, insan sevgisini öğretin. Sadece Filistinli çocukların değil dünyanın bütün çocuklarının, hele hele kendi ülkemizdeki çocukların acılarına hem ortak hem de merhem olmayı öğretin. Yas tutmayı, ölümü öğretmenize gerek yok, öldürmemeyi, kin gütmemeyi, din, mezhep, dil, kültür, etnik köken, sınıf farkı gözetmeksizin insanı anlamayı, korumayı, sevmeyi öğretin.
Biliyorum, benimki boş söz, boş hayal. Kendinizde olmayanı, kendinizin bilmediğini nasıl öğreteceksiniz ki!
Tepeden tırnağa hasta bir toplum
ÇEDES ve şahit olduğumuz akla zarar uygulamalar kendiliğinden doğup gelişmedi. Yıllardır bu ülkeyi yönetenlerin üstünde kuluçkaya yattıkları canavar yumurtasından nur topu gibi değil, dışkı topu gibi bir kötücüllük canavarı çıktı. Ruh hastası dediğim zihniyet toplumu adım adım ele geçirdi. Giderek kök saldı, yayıldı, yaygınlaştı. İktidardakilerin savaş, düşman, hain kavramları üzerine kurulu kin ve nefret söylemi toplumu sardı. Savaşın, kanın, ölümün kutsanması kan dökmeyi, öldürmeyi sıradanlaştırdı.
En tepedekilere bakıyorum; sözünü ettiğim sağlıksız ruh halinin örneklerini görüyorum. Mesela, iktidarın güçlü ortağı Sayın Bahçeli. Bugüne kadar ağzından bir güzel söz, bir sevecen ifade duymadık. O konuşurken yüzünü inceliyorum: gerilmiş, tekallüs etmiş, sağlıklı ruh halini yansıtmayan bir ifade var yüzünde. Son zamanlarda bu ifade daha da derinleşti, yerleşti. Bazen acıyorum da; hem ona hem de kendimize. İnsanın yüz ifadesi içini yansıtır. Bu ruh halindeki bir insan ülkeye huzur, barış, kucaklaşma, en azından yumuşama getirebilir mi?
Bir fıkra vardır: Her şafakta horozun gagalayarak uyandırıp şey ettiği tavuğun canına tak etmiş, "Şaapacaksın anladık da bir gün de öperek uyandır be horoz efendi" demiş. Devlet Bey ne zaman konuşsa bu fıkrayı hatırlıyorum, "Bir gün de öperek uyandır milleti Devlet Bey" diyorum içimden.
Öte yandan, Cumhurbaşkanı'nın yıllardır muhatap olduğumuz kin ve nefret söyleminin tonunu hafifletmesi; hakaretlerin, saldırıların yumuşaması siyasetin normalleşmesi sayılıyor. Olması gerekeni lütuf kabul edip umutlanıyoruz.
Kimlerin elindeyiz; ülkemiz, çocuklarımız, geleceğimiz kimlerin elinde diye sormuştum yazının başında. Siyasî olduğu kadar psikolojik vaka'larla karşı karşıyayız. Yüzlerce yıl öncesinin karanlık dehlizlerinde yaşayan, cehalet ve ilkelliğin pençesindeki tarikatlerin, cemaatlerin IŞİD türevi, Talîbanvarî zihniyetlerinin tasallutu altındayız.
Bu noktaya rastlantı eseri gelmedik; iktidarın tercihiydi. Aynı zamanda çıkar grupları olan bu tarikatler, cemaatler iktidar tarafından beslenip semirtildi. Ama, son dönemlerin gelişmeleri bu tercihin iktidardakiler için de tehlike oluşturduğunu gösteriyor. Acemi büyücü çırağı gibi, yarattıkları felaketi engelleyip onaracak güçleri yok. Dizginleri ellerinden kaçırmış görünüyorlar. Devlet kurumlarının ve devlet bürokrasisinin şu veya bu tarikatın güdümünde olduğu; mafyanın, çetelerin, derin odakların emniyette, yargıda, güvenlik kuruluşlarında birbirleriyle dalaştıkları, bakanlıkların parsellendiği, muktedirlerin cinayetlere karıştıkları bir ortamda, "devlet aklı" denen derin devlet de hangi ata oynayacağını, ağırlığını hangi kefeye koyacağını bilemez görünüyor.
Bu çaresizliğin ve dağınıklığın önümüzdeki günlerde bugünü aratacak gelişmelere yol açmasından, normalleşme beklerken faşizan baskıların artmasından endişe ediyorum. Öngörü demeyeceğim, ama gamlı baykuş olarak aklıma gelen hep başıma gelir. Erdoğan'a seferberlik ilan etme yetkisi de veren son kararname çekindikleri birşeyler olduğu izlenimi veriyor. Yarattıkları canavardan mı kitlelerin gücünden mi korkuyorlar, bilmiyorum. Toparlanmanın ve kendi kurtuluşlarının da çaresinin; tarikatlerin, çetelerin, suç şebekelerinin iktidar ortaklığına son verip hukuk düzenine dönmek olduğunu biliyorum. Bu da ancak o zihniyetten kurtulmakla olur.
YORUMLAR