NEYİN AYDINLIĞI BU?

Cehennem var mı?

Merak ediyor musunuz hala?

Cehennemin en ortasındayız şu anda. Farkında değil misiniz yoksa?

Dün Aksaray'da otizmli çocukları yuhaladı insanlar. Yuhalayanların çoğu kadındı. Anneydi...

Bir anne nasıl olur da başka bir çocuğu yuhalayabilir diye düşünüyorsunuz muhtemelen...

Malum, bizim en büyük defomuzdur, çabuk unuturuz.

Hatırlatayım o halde;

O otizmli çocukları yuhalayanlar kim biliyor musun?

Berkin öldüğünde Berkin'in annesini yuhalayanlar onlar.

Türkan Saylan'ı yuhalayanlar... Arkasından orospu diyenler...

Türk bayrağını kıçının altına serip üzerine oturanlar o çocukları yuhalayanlar.

Soyuyorsa beni soyuyor, seni mi soyuyor diyen adam yuhaladı çocukları.

Otobüste şortla oturan kıza saldıran sapık, Özgecan' ı doğrayan vicdansız, bir kereden bir şey çıkmaz diyen bakan yuhaladı kuzuları.

Cübbeli yuhaladı, Adnan Hoca yuhaladı, Polat Alemdar özentileri yuhaladı...

Ne sanıyorsun bu ülkeyi anlamıyorum ki? Isveç miyiz biz?

2 hafta önce bu ülkenin en güzide (!) 2 takımının taraftarları karşılıklı olarak önce Ali Sami Yen'in sonra da Süleyman Seba'nın analarına sövdü... Onlar yuhaladılar o minik yavruları! Ama bak bu hafta tribünlere, o çocuklara sahip çıkmak için pankart açmazlarsa "ben eşeğim" diye bağıracağım Taksim meydanında! Tribünlere oynarız biz, şakşak biliriz sadece çünkü...

Al karşına, sor denyoya; "ulan ne reisi? Niye reis deyip duruyorsunuz, kabile miyiz lan biz?" diye... Anca "kabile değiliz, sürüyüz biz" diyebilir sığır.

Yan komşun yuhaladı otizmli çocukları. Enişten yuhaladı, yengen, halan, teyzen, kardeşin, anan baban yuhaladı...

Emniyet şeridinden giden dallama, yere tüküren şerefsiz, kadını ayrı, hayvanı ayrı döven vicdansız, allahsız yuhaladı...

O sokak köpeklerini çöp kamyonlarına dolduranlar, milyonlarca ağacı vicdansızca kesenler, ormanları elleri titremeden yakanlar, arabada hamile kadın varken arabaya saldırıp üzerinde tepinen, sonra da karakolda tezahüratla karşılanan ayıoğlu ayılar yuhaladı minicik yavruları...

Neye şaşırıyorsun hala?

Sen yuhaladın.

Ben yuhaladım.

Biz yuhaladık.

Sakın ola, "ben orada değildim!" diyerek kandırma kendini kardeşim.

Geç aynanın karşısına, bak gözlerinin içine.

O yuhaladı işte çocukları. Hiç inkar etme.

Gece 3 te evine yürürken tecavüze uğrayıp öldürülen o gencecik kızın ardından bu ülkeyi yakmadığımız anda yuhaladık o çocukları...

O okulun bahçesinde olmayıp yüzlerine karşı "yuuuh" demediğin için suçsuzsun zannediyorsan...

Yanılıyorsun kardeşim.

Hep bir ağızdan, yırtınırcasına yuhalıyoruz o çocukları, hayvanları, kadınları, Atatürk'ü, medeniyeti, zarafeti, eğitimi...

Cehennem var mı diye soruyorsun hala...

Bir bak etrafına;

Zebanilerle dolu bir ülkede cayır cayır yanıyoruz her birimiz her an...

Tenimiz yanmasa yüreğimiz yanıyor...

Tenimiz kanamasa vicdanımız kanıyor...

Bir yuh çekiyorlar minicik kuzuya önden...

Sonrası cayır cayır bir ateş...

Küle dönsek bitecek oysa...

Sürekli körüklüyorlar ateşimizi...

Ne yaşamamıza izin veriyorlar bu ülkede, ne de insan gibi ölmemize...

Ölüyü diriyi si..mişler, gözlerini bize dikmişler kardeşim.

Hiç bir şey olmasa, tabutun çıkarken evden, gelip elektriğini kesiyorlar aydınlık düşmanları.

Etrafı aydınlatan o ışık ampülden geliyor sanıyorsun amma,

Cehennem ateşinin alevi o, anlamıyorsun kardeşim...

Emre Dölcel