ONLAR BEŞİKTAŞ'IN KADERİNİ DEĞİİŞTİRDİLER: SÜLEYMAN SEBA, ŞAN ÖKTEN, METİN KEÇELİ

32 yıl geçmiş aradan. Dile kolay.

Tam da bu aydı: Temmuz.

Beşiktaş, Abant'ta kampa girmişti. Gordon Milne'in ilk geldiği yıl. Gordon yoktu; kampa ikinci dönemde katılacaktı.

Ben de genç bir muhabir olarak Abant'taki kamptaydım.

Bir sabah kalktım. Yürüyüşe çıktım. Kafile başkanı Şan Ökten'le karşılaştım. "Birlikte yürüyelim" dedi; yürüdük. Sonra da Abant'taki otelde kahvaltı masasına oturduk.

Öyle tatlıydı ki sohbeti... Babacan, sevecen, şefkatli. Bir baba gibi.

Derken otelden içeri Metin Keçeli ve Ergun Gökalp girdi. Yanımıza geldiler, oturdular. İkinci dönem kampı (Gordon'un da katılacağı) Bartın'da yapılhacaktı. Onlar da kamp yapılacak yeri kontrole gidiyorlardı;uygun mu, değil mi diye.

Metin abi, "Gürel, bana bana bir kahve söyle" dedi, söyledim.

Sohbet ettik hep birlikte.

Tam kalkıyorlardı ki; Şan abiye;

-Abl sen de bizimle gelsene, dediler.

O önce istemedi.

-Yok çocuklar, siz gidin. Ben burada kalayım, dedi.

Ama sonra ne olduysa oldu ve gitti.

Bir kaç saat sonra da kaza haberi geldi.

Sonuçta Şan abi ölümsüzlüge göç etmişti. Metin abi ve Ergun abi de yaralıydı.

Ergun abi yıllarca bastonla gezdi. Şimdi o da yok hayatta.

Tanrı'ya şükürler olsun ki aylarca hastanede kalan ve dizinde platin takılı olan Metin abi hala hayatta ve başımızda.

Bu kaza Süleyman ablinin (Seba) hayatını en çok etkileyen olaydır.

Ölene kadar Şan abiyi unutamadı. Ne zaman konu açılsa o otoriter adam gözlerinden yaşların akmasına engel olamazdı.

Çünkü o Şan abi Beşiktaş'ın da Süleyman abinin de hayatına yön veren, Beşiktaş'a hayat veren bir kaç insandan biriydi.

Biz çok sevdğim Faik abliyle (Gürses) bir kitap yazdık.

Adı da "Süleyman Seba... Eski dostlar, anılar."

Bakın orada Metin Keçeli abimiz ne anlatıyor. Süleyman abinin ilk başkan seçildiği dönem. Onlar önünü açmaç için yönetime girmemişler. Ama her zamnan arkasındalar:Metin Keçeli anlatıyor:

* * *

Başkan seçilmesinden sonra Süleyman abiyi bir, bir buçuk ay görmedim. Şan abiyle birlikte "İşleri düzene koysun, şimdi rahatsız etmeyelim. Hem yanında sık görünürsek yöneticiler yanlış anlayabilir" diyoroduk.

Bu sıralarda Şan abi beni aradı;

- Metin, dedi; Süleyman istifa etmeye karar vermiş!

- Nasıl olur abi? Neden?

- Paraya darlanmış. Çok sıkışmış!

- Eee!

- E'si ne. Etmeyecek tabi. Gel beni al, Süleyman'la buluşacağız.

Şan abiyi aldım, Beşiktaş'a indik, Hanedan'ın bahçesine geldiğimizde Süleyman abiyi gördük; bizi bekliyordu.

- Neredesiniz yahu! Aramazsınız sormazsınız? dedi.

- Yanlış anlaşılır diye gelmedik; yoksa bak bir telefon açtın hemen yanındayız, karşılığını verdi Şan abi...

- Ya sen hayırsız! dedi bana da...

- Abi buradayım ya, gibi bir şeyler söyledim ben de...

Sohbet ettik bir süre... Sonra istifa kararını tekrarladrı yine... Şan abi;

- Olmaz öyle şey. Kaç yıl uğraştık, didindik. Olmaz! Parayı da hallederiz bir şekilde, dedi.

O da;

- İyi o zaman... Maç yayını nedeniyle TRT'den 10 milyon lira alacağız. Spor Toto'dan da 3 milyon lira...

- ???

- Ama para hemen lazım. Siz bunları paraya çevirin, zamanı gelince de gelecek paraları alın. Yani borç verin.

Şan abi 10 milyon lirayı vereceğini söyledi, ben de 3 milyonu... Verdik de...

O sıralarda bir de balo yapıldı. Bana da bir masa satıldı. Halbuki ilgisi yoktu. Zaten dediğim gibi benim masanın değiştiğinden haberim de yoktu.

Sonra Süleyman abi verdiğim 3 milyon liranın hesabını görmek için bana geldi. "Balodaki masanın parası şu kadar, al şu maç biletlerini de bu kadar falan" dedi, 3 milyon lirayı da böylece hesaplaşmış oldu! Şan abiyle de sanıyorum buna benzer bir şekilde hesaplaştı 10 milyonu!

* * *

İşte Süleyman abi kulübün başında kaldı ondan sonra yıllarca.

Ve Beşiktaş Beşiktaş oldu.

İnsanoğlunun hayatından, yanı başından çok sayıda insan geçer.

Masalarda oturur, kadeh tokuşturur.

Tanışır, sohbet eder.

Kimi iinsanla defalarca kez oturursun, boşuna.

Kimi insanla bir kez bile oturursun; iz bırakır arkasında.

Şan abi iz bırakanlardandı.

Asla unutmadım, unutamadım kendisini.

Beşiktaş ve onlar benim hayatıma yön verdi, kişiliğime kişilik kattı.

Şan abiyi erken kaybettim. 32 serne olmuş.

Süleyman abi de sonsuzluk diyarında şimdi.

Neyse ki Metin abi hayatta, ne zaman arasam o sert sesiyle tam da karşımda.

Bazen diyorum ki kendi kendime. Na şanslııyım, babam, abim, can dostum olarak gördüğüm insanlar katılmış hayatımda.

Süleyman abiyi gözlerimi sonsuzluğa kapayana kadar unutmayacağım.

Şan abiyi her zaman anacağım.

Ne şanslıyım yarabbi; Metin abiyle 35-40 yıllık abi-kardeşliğim var; istediğim zaman arayacağım; buluşacağım.

Asıl şanslı Beşiktaş.. Ya onlar olmasaydı!

Süleyman Seba dönemi olmayacaktı, kimbilir Beşiktaş nereye savrulacaktı.

Son söz: Beşiktaşlılar; onlardan bir Metin Keçeli kaldı hayatta; değerini bilin. Metin abi Tanrım seni başımızdan eksik etmesin.

Ne yaparız biz sonra... Boşlukta savrulmaktan başka...




Gürel YURTTAŞ