Babası öldü. Yetim büyüdü. Üvey evlat oldu.

Sürüldü.

İşsiz kaldı.

(Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne: Harcamalarım fazla değil, zira gelirim hep az.)

Yatağından çok siperde yattı.

Hastalandı.

Böbreklerinden.

Cephede yaralandı.

Kolundan, kaburgasından.

Şarapnelle vuruldu.

Gözünden, göğsünden.

Mesleğinden atıldı.

İdama çarptırıldı.

Kardeşleri öldü.

Çocuğu olmadı.

Boşandı.

Karaciğeri iflas etti.

*

Mustafa Kemal.

*

Evladı olmayan yetimin, duygularını anlatın evlatlarınıza, 29 ekim de....

Anlatın ki, o yetimin kendilerine bıraktığı hediyenin kıymetini kavrasınlar.

*

Kısacık ömründe bir insanın başına ne felaket gelebilirse, hepsi geldi.

Bunu anlatın.

Direnen…

Teslim olmayan ruhu anlatın.

*

Korkmasınlar zorluklardan.

Korkmasınlar tek başına kalmaktan.

Korkmasınlar işsiz bırakılmaktan.

Korkmasınlar beşparasızlıktan.

Korkmasınlar alçaklardan.

Korkmasınlar doğruluktan.

*

Kader, bu topraklarda yaşayan özgür karakterli insanlara mecburi görev yüklüyor, ilelebet mücadele edeceğiz.

Korkmasınlar hayattan.

*

Yürek…

Sadece organ değil.

Bunu anlatın....














 











HAYATIN İÇİNDEN HİKAYELER