Tam 23 kere intihara kalkışmış ve her birinde de inatla hayata itelenmişti

Ümit Yaşar Oğuzcan...Hayattan kopmak için çok çabalamış lâkin başaramamıştır...Babası Lütfü bey, annesi Güzide hanım kahrolur oğullarının vaziyetine...Tabii bir de Vedat var...Ümit Yaşar'ın biricik oğlu...Babasına duyduğu müthiş bir öfke var içinde... Defalarca gözlerinin önünde intihara kalkışmış olan babasına...O gün bir kez daha canından vazgeçmişti Ümit Yaşar... Babası Lütfü Oğuzcan zor yetiştirmişti oğlunu hastaneye. Ve oğlundan çok torunu için endişelenmişti bu sefer Lütfü Bey, Vedat'ın gözleri artık korkudan çok, kin ile ıslanmıştı...Dayanamıyordu çocuk, aciz bir babanın ölüme koşup varamayışına tanıklık etmekten yorulmuştu. Tedavi edildikten sonra taburcu ettiler Ümit Yaşar Oğuzcan'ı. Onun içinde yaşadıkları bir kenara, Vedat ne hissediyordu acaba?Sonrası mı? Sonrası daha ilginç. Duydukları gürültüyle kıraathaneden fırlayanlardan biri “eyvah...“dedi. “Düştü çocuk, Galata'dan düştü...Yetişin.” 24 yaşında hayatını kaybeden yerde yatan çocuğun etrafında toplanan kalabalık çocuğun elinde bir kağıt buldular. Sımsıkı kapalı parmakları, avucuna hapsolmuş bir kağıt... zorlukla aldılar ellerinden kağıdı şöyle yazıyordu buruşmuş kağıtta; “İntihar öyle edilmez,böyle edilir baba...” (6 Haziran 1973) ... Pırıl pırıl bir yaz günüydü Aydınlıktı, güzeldi dünya Bir adam düştü o gün Galata Kulesinden Kendini bir anda bıraktı boşluğa Ömrünün baharında Bütün umutlarıyla birlikte Paramparça oldu Bir adam düştü Galata Kulesinden Bu adam benim oğlumdu...
Ümit Yaşar Oğuzcan..