TOPLUMSAL TRAVMALARIMIZ VE VASATLIK

8 yaşında bir kız çocuğunun öldürülmesiyle sarsıldık. Travmalarımız tetiklendi. Batman’da üst üste intihar eden kadınlar, henüz 4 yaşındayken babasının kuzeni tarafından istismar edildikten sonra vahşice öldürülüp, hayattan koparılan minik Leyla, boğularak öldürülen 8 yaşındaki Eylül ve ismini bilmediğimiz onlarca çocuk…
Sokak ortasında öldürülen kadınlar…
Suyla doymak zorunda kalan öğrenciler…
Oturduğu parkta çay içemeyen emekliler…
Haksızca cezaevinde tutulan düşünce suçluları…
Daha sayarız da, saymayalım.
Bu kadarı bile bir ülkenin yurttaşı olarak isyan etmeye yeter.
Peki neden?
Kız çocuklarına değer vermeyen, kız çocukları, kadınları namus üzerinden tanımlayıp, onları en büyük namussuzluğa maruz bırakan…
Ağanın eli tutulmaz diye büyüyen erkeklerin kendinde her şeye karışmaya, her şeyi yapmaya hak görmesiyle iktidarını elinde tutması…
Yıl olmuş 2024…
Seni hayatta tutmayı başaran aşıyı bir kadın bulmuşken, uzaya giden kadınlar varken, bankaların başında, önemli holdingleri yöneten, mühendislik harikalarına, tıbbi mucizelere imza atan kadınlarken,
Kimi erkekler de ‘ataerkil’ düzende kendine yer bulmaya çalışıyor. İktidarını sürdürecek bir hayat duruşu, meziyeti yoksa o zaman şiddete başvuruyor. Vasatlığını şiddetle şahlandırıyor.
Önüne, kadın, çocuk, kedi, köpek ne geliyorsa istismar ediyor, dövüyor, öldürüyor.
Vasatlığın hükmünün her gün daha ağır hissedildiği ülkemizde eğitim sisteminin de çökmesiyle çok ağır travmalar yaşanıyor.
Dünya değişiyor.
Çocuğuna, kadına birer birey gibi değil de, eşya gibi bakmayan bakış açısı sürdükçe biz daha çok Narinler görürüz. Son olmasını dileyelim ve acil olarak bir şeyler yapalım.
MUSTAFA ÖZBEY